Pygocentrus Cariba

Deze naam is afgeleid van een beruchte, inmiddels verdwenen Indianenstam met kannibalistische neigingen. Deze soort staat onder lokale veehouders bekend als Capaburro, wat zoveel betekent als “Ezel castrator”…

Gebied van origine:
Rio Orinoco basin en het Llanos gebied in Venezuela.

Maximale Grootte:
Ongeveer 40cm.; exemplaren boven 30cm. zijn zeer zeldzaam in gevangenschap.

Uiterlijke Kenmerken:
De kleur van de buik, die kan variëren van oranje-geel tot dieprood, loopt op tot ongeveer halverwege de zijlijn: daarboven is het lichaam zilverkleurig tot grijs. Naar mate de vis ouder wordt, worden de flanken of lichter (meer geelachtig grijs) of donkerder (donkergrijs, bijna zwart). Achter de kieuwdeksel bevindt zich de typerende zwarte schoudervlek.
De onderkaak, gezicht, borst-, buik- en anaalvinnen zijn meestal globaal dezelfde kleur als de buik (meestal iets donkerder). De andere vinnen zijn doorschijnend grijs of zwart. De staartvin kent een heldere verticale band door het midden, en is groot en krachtig, waardoor de Rode Piranha korte afstanden zeer snel kan overbruggen.
Het profiel van de kop is convex, met een bijzonder krachtige en gespierde onderkaak bezet met messcherpe driehoekige tanden. De bovenkaak bevat soortgelijke tanden, maar dan kleiner van formaat: als de vis zijn bek sluit, passen tanden van boven- en onderkaak precies in elkaar, als het ware als een berenval. De tanden worden hooguit een paar millimeter groot, en worden per rij vervangen: piranha’s blijven gedurende praktisch hun hele leven tanden wisselen. Alleen bijzonder oude exemplaren willen nog wel eens permanent tanden missen.
De ogen zijn in de meeste gevallen zilver van kleur. Een donkere band loopt diagonaal door het oog ter camouflage. De neusgaten zijn goed zichtbaar, en voorzien van een kleine huidflap die waterstromen de neus in geleiden: piranha’s hebben een bijzonder goed ontwikkelde reukzin, en kunnen tot op grote afstand bloed in het water opmerken.

Jonge Cariba Piranha’s zijn zilverkleurig, bedekt met zwarte stippen, en vanaf een centimeter of 5 wordt de schoudervlek al zichtbaar. Bij jonge vissen heeft de kop, net als bij de jongen van de beide andere Pygocentrus-soorten, een meer concaaf profiel, en is daarom snel te verwarren met jonge Serrasalmus-piranha’s. Als ze een lengte van zo’n 5-8 centimeter hebben bereikt verschijnt langzaam de kenmerkende oranje tot rode kleuring van buik en vinnen. Als ze nog een paar centimeter groter zijn begint de bovenkant van de flanken langzaam donkerder te worden. Na 16-20 maanden zijn piranha’s volwassen en geslachtsrijp, en zien ze eruit zoals boven beschreven.